De eerste aanblik van mijn huis in Kosovo
In Kosovo gaat ales een beetje anders, ik heb zelfs eigen woonruimte, beter gezegd een huis.
Het is een lange zoektocht geweest. Al sinds mijn komst werd ik nergens echt welkom geheten en zwierf ik rond van de ene plek naar de andere in dezelfde stad. Een weekje hier, tien dagen daar, een paar dagen buitenland, nog een ander gasthuis, weer een weekje buitenland en vervolgens een paar weekjes in de kerk overnacht.
Verschillende personen probeerden na te vragen voor woonruimte, maar ergens in huis is voor een man een moeilijke opgave zo lijkt het. Tot twee maal toe werd er een mooi appartementje voor me gevonden. Ik had er eerlijk gezegd geen trek in, maar werd nogal gepusht. Ik besloot het in Gods handen te leggen door te bidden of hij op wonderlijke wijze de deal kon afblazen. Twee keer was de prijs 130€ kale huur, voor een gemeubileerde kamer. Twee keer was er een vader in het spel die beide verhuurders deed besluiten, het aanbod in te trekken.
Het tweede appartement werd via via geregeld en de contact persoon was een politieagent uit de kerk die iets wist. Nadat de deal stukliep op een onwillige vader, hoewel alles er rooskleurig uitzag, besloot hij zijn eigen oude huis aan de rand van de stad te overwegen. Geen appartementje maar een ware bungalow, met nog veel oude spullen er in. Stroom moest weer aangesloten worden, water werkte nog wel. Ik knikte geïnteresseerd toen hij me erover vertelde. Direct besloten we te kijken, hoewel het buiten al donker was en binnen alleen bij het schijnsel van de zaklampen op de mobieltjes wat te zien was. Het huis was omgeven van een grote tuin, die door de jaren in een volgroeide jungle was veranderd.
We kwamen een prijs overeen van 120€ per maand. Haalbaar voor mij als ik werk als freelance vertaler door ga zetten. Iets wat ik al aan zag komen toen men begon over een appartement huren. Ook wel een job die me goed bevalt hoor! Natuurlijk was er veel te doen aan het huis, maar dat geeft ook wel weer bezigheid en door wat jongens te betrekken kan het een goed middel zijn om relaties verder te ontwikkelen. Ik hoop dat ze zich er thuis gaan voelen en dat het echt een groepshuis wordt. Een huis waar ze komen bidden, bijbel lezen en groeien in geloof en karakter.
Nadat de deal gesloten was, spendeerde ik een week in Peja, een naburige stad. Hierover leest u meer in mijn volgende blog! Helaas was bij terugkomst de stroom nog niet aangesloten en kwamen mijn ouders al op bezoek. Na wat wikken en wegen besloot ook mijn jongere broer Jos niet daar te overnachten maar bleven we gezamenlijk in een gasthuis. Mama uitte haar zorg door lekker de handen uit de mouwen te gaan steken. De stroom werd vorige week zaterdag aangesloten, nadat meneer de agent toch even een stevig woordje had met de leverancier.
Nu er licht was, vonden we van alles in de kasten en zelfs een tweepersoonsbed met matras. Het huis is ingericht en stukje bij beetje wordt het steeds leefbaarder. Gister heb ik wat keuken basics ingeslagen en badhanddoeken gekocht. Voor foto’s kunt u een kijkje nemen in de Gallerij.
Recente reacties